Muammer Bilim Şiirleri - Şair Muammer Bilim

Bir hoş sâda meclisinde, senden aşkı dilendim,
Akan dudak şarabınla, gönlümden lisanıma.
'Merhabalar! Nasılsınız? ' hitabınla tükendim,
Fitnelere salıp beni, kasteyledin canıma.

O nasıl tebessüm ki, ruhumda bin fırtına,

Bahara erdi gönlümüz, ey sevgili sen gelince,
Kıpkırmızı oldu güller, utancından sen gülünce.

Tebessüm etme ne olur, yanağında bülbül varken,
Görürse canından geçer,saklı gamzene düşerken.

Dünya ki gam yurdu, gamhanemizdir,
Dava ki beyhude, bahanemizdir.
Bir yer ki yâr orda, demhanemizdir,
Aşk meyimiz, gönül meyhanemizdir.

Ömür sermayemi hebaya verdim,
Bu garip illerde kaldım avare.
Ne kokladım, ne bir deste gül derdim,
Kimden, nedir bu dert, acep ne çare?

Gönül damağıma kudret eliyle,

Varlığım dert, perde, en kutsal derde,
Gölgem ki, aslına galip içerde.
Bir Zaloğlu Rüstem, sanki her yerde,
Dava asil, kavga büyük bu ser'de...

Ballar balı, canlar canı, bu arzın canısın sen!
Karanlığın Şems’i Mah-ı, aşkın misbahısın sen!

Ferhat’a en Şirin iken, Kerem’e Aslı’sın sen!
Yusuf’a Zeliha iken, Mecnun’a Leyla’sın sen!

Gönül damak lezzetimiz, vallahi aşktır bizim,
Hem sıfatı meşrebimiz, billahi aşktır bizim.
İtikadı mezhebimiz, tillahi aşktır bizim,
Günahımız; sevgiliyle dem be dem meşktir bizim.

Ne doya doya kokladım, ne bir deste gül derdim,
Hatırası olmasaydı, bu şehri terkederdim.
Ya bir yerde sızar kalır, ya da ölür giderdim,
Ben ölmeyi istedikçe, arttı gönülde derdim.

Hani bir şarkı vardı ya, saymadım kaç yıl oldu,

Gam yurdunun toprağını bela ile yoğurdun,
Sonra ah etme deyip adını isyan koydun.

Kırk gün bela yağdırdın, sürurun yalnız bir gün,
Koca ömrüm bitti de, ah gelmedi o bir gün.

Dudağını kadeh sanıp uzandım,
Burcu burcu şarap kokuyordun sen.
Bir buseye bir can dedin, utandım,
Pazarında aşkı satıyordun sen.

Saki sensin, kadeh de sen, şarap da,