Muamma Şiiri - Özlem Çay

sözcelerin yetişmediği toprakların
hiddeti sinmiş göğsüme.
'yırtsam' diyor,
'yırtsam enine, boylu boyunca'
suskun ayraçları, nereye
kime sapladığını hatırlamasam..
şen şakrak ezgiler susmuş,
hercâiler gülmez oldu.
kuşlar bile başka mırıldanıyor
nicedir..
hep mi bükük belimiz,
hep mi eğreti duruşumuz?
kıyısında yaşadığımız
tahlili çürük dünyada,
üstümüze yığılan
hangi kelimelerin altındayız?
muamma..
sancılı siren sesleri arası,
freni patlamış insanlığın
kanla boğulması aslolan..
dili yaralı sessizliklerden
cehennem bile soğuk artık.
buza kesmiş yamaçlar,
isyan terkediyor kursakları..
'insanlıktan çıkmak' diyorum,
'cinnet mi?' diyorlar.
'iç dünyanı
dış dünyanın boyasından
arındırdınız mı hiç?' diyorum,
susuyorlar..
'ruhunuzun sakladığı sayfaları
açtınız mı?'
'tek kelime düşmeden
kilitleyip lebinizi,
'tenin altında akan nehiri
duydunuz mu?'
'göz kapaklarınızı yapıştırıp
geçen zamanı peki,
dinlediniz mi?'
susuyor, su'suyorlar...
çiçekler..çiçekler hep boyun büküyor...
susalım...⚘
.......özlem/
ağustos/on yedi