Muadil Hayatlar Şiiri - Serdar Gündüz 2

Manzaran gözlerin olursa
Hatıralar hikayeni
Kalemin yüreğini
Yazar
Şayet gözlerine inanamıyorsan
Yüreğine sor
O bilir
Ama yüreğine söz geçiremiyorsan
İşte o vakit
Sözünü gözden geçir
Büyüdükçe öğrendik biz çocuk olmayı
El emeği göz nuru ile işlenmiş Sevdaları
Kapıdan kovsak çatıdan sızan anıları
Silemezsin hatıraları
Kim aklından çıkarabilir ki zaten
Hoş bir seda ile gelişi
Selamsız bir veda ile gidişi
Ancak üstünü örtersin
Oda üşümesin diye belki
Vicdan böyle bir şey işte
Hayat ekran yaşam senfoni
Aslolan tek şeydi insanın kendi
Gerisi sadece muadili

İhtiras cehennemin
Tevazu cennetin kapısıdır
Vicdan mı
İşte o sırat köprüsü
Bir şiir mayaladım ki bugün
Tam ömür törpüsü
İki tahta divan vardı
Birde sofra örtüsü
Laf aramızda akıllı insan işi değildi
Belkide o yüzdendir
Haddini aşıp deliler gibi sevmek
Yüzüne hiç gülmeyen hayata
Gülümseyebilmek
Hayat bir yarış değildi belki
Ama kesinlikle bir varıştı
Ne nasıl başladığı
Ne de nasıl bittiği, önemli değildi
Ne taşıdığımız can
Ne aldığımız nefes
İnsandık biz insan
Tek derdimizdi heves
Hayat ekran yaşam senfoni
Aslolan tek şeydi insanın kendi
Gerisi sadece seramoni