“ Ben seni sahiplendim, sahipleneceğim kadar. Seni kimseye kaptırmam. Vallahi seni benden çalacak kızı parçalarım. Hep onun aleyhinde konuşurum. Seni kimseye kaptırmam.”
(Eylül)
Nereye kadar gelebilirsin ki? Dünyam olabilir misin? Adımlarının telaşında dönüp bakar mısın arkana? Bakmaya bilir misin? Gelebilir misin şah damarımdan beriye, klasik insanların ilerisine? Peki gelirsen kaldırabilir misin, üzerimden bu demir kolonları.
Ne kadar kalırsın; misafirliğe mi, ölesiye mi gelirsin?
Gelmek ne demek? Karşı sandalyede oturmak mı? Gelmek gözlerime bakıyor olmak mı?
“ Canını verir misin? ” desem; “ veririm” dersin. Peki gerçekten canını verir misin? Canımı ister misin? Ne kadarını, birazını mı, hepsini mi?
MOTİFLERLE YAŞIYORUZ, EDEBİ SANATLARLA...
DÜŞÜNÜYORUZ: VAR OLMAK NE? CEVAPLAR BULUP SERGİLİYORUZ. ESPRİSİ İSE HİÇ VAR OLAMIYORUZ. BİR MOTİFE SIKIŞIP KALIYORUZ, HİSSEDEMİYORUZ.
Kayıt Tarihi : 20.8.2004 21:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
