**Mostar Köprüsü Şiiri - Hüseyin Sönmez

Yüzyıllar boyu hoşgörüyü taşıdın.
Türküler ağıtlar yakıldı.
Romanlar yazıldı.
Gençliğin neşesi,aşıkların işvesi,
Kazıldı
Üzerine.

Kışın ayazı, karın beyazı,
Kapladı her yanını,
Çok darbe yedin
Alamadılar canını.

Sırp zulmü kan kusarken
Topuyla tüfeğiyle,
Bir Bosnalı kadın geçti
Bebeğiyle,
Tertemiz yüreğiyle,
Üzerinden.
Bir somun ekmeğe,bir tas çorbaya,
Muhtaç.
Avrupa'nın ortasında aç
İnsanlar.

Ümitsizlik ekildi
Topraklarına.
Kuşlar konmaz oldu
Ağaçlarına,yapraklarına.
Cadddeler gül kokusu değil
Barut kokuları doldu.
Analar, babalar, çocuklar
Canlarından oldu.

Şahit oldun Mostar
Tüm bunlara.
Umutla bakacaksın
Bir gün,
Biliyorum
Yarınlara...
(Bugün Mostar yarınlara ümitle bakıyor çok şükür...)