Yalnızlığım kadar uzundu kaldırımlar,
Issız sokakta ayın karanlık gölgesi,
Düşününce, üstüme yürür duvarlar,
Zulümdür, sensizliğin ertesi.
Senin kadar umudumdu kaldırımlar,
Saçlarından, soğuk taşların örgüsü,
Sensiz düşler ne varlar ne yoklar,
Ölümdür, sessizliğin örtüsü.
Üstüne basarken ezildiğim kaldırımlar,
Artık isyan etmiş efendinin kölesi,
Açık kapının, şimdi kapalı sürgüsü,
Bak savunmasız! Bedenimin en güçlü kalesi,
Yıkıldı! Hayallerimin Mostar Köprüsü. (2004)
Kayıt Tarihi : 24.11.2023 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!