Moralsiz şiir Şiiri - Haydar Metin

Ööff öff, bu ne lan böyle?
Ne lanet bir gün..
Üstelik her yer çöplük gibi.
Toz toprak,
kırık dökük,
örtüsüz masa,
kurumuş çicek,rafsız dolap…

Ellerim,
ellerim ne sakar bu günlerde..
Neyi tutsa, kırıp döküyor,
burgulu çivi mübarek, kanatıyor sevdamı!.

Geçenlerde ellerim,
kafamı tuttup duvara öyle vurdu ki,
öldüremedi ya, ona yanarım.
Baksana Şakagımda hala izleri var..

Kollarım, ayrı bir dert!
Omzumdan çıkıp Fizana gitmiş diyorlar
kuyu diplerine
kanat geren Akrepler!

Ellerim kaybımı arıyor kaç vakit.
Kendime
al işte al yavrum diyorum
iyi oldu sana .
Bundan böyle sevdigime
ne çicek
nede misafirime hoşgeldini verebilecegim..

Yat oglum yat!
Kıçıyın üstüne üstüne.
Aslında böyle sitemlerim,
hayallerimde ölenlerden arada bir gelir.
Ondandır ki bebegim,
sevdam, bazen göbek bagımdan beslenir..

Ne agır şey yaa
adamın kendine bıçak çekmesi,
Sonbaharı bekliyorum
Yaprak dökümünü,
kuuyu dibinde aglayan bugu gözlümün,
kara saçından,dişlerimle tutup
avurdumu kanla doldururcasına
çekerek, yeniden diriltecegim…

07.8.2015