Mor Yaram Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

MOR YARAM

dalgaları boğdu sular.
kırdı dalgakıranlar kabataş'ta.
düşlerimi kırdın düş kıran mor yaram.
ellerimdir dalgalar gibi çığlık çığlığa ufalanan.
ellerim kendine kıyan.
ufuklar boğazına sarılmış günün.
güneştir ellerimce can veren.
istanbul'a benzedi yüreğim sevdam kangren.
neresine bulaşsa gövdemin keslilip atılan,
denizde başladı akşamüstü.
boağzda akıntılar kanamalar
eksildi dalgalar eksildi içimde sular.
yine haziran sonu kuraklık, kıyım, bildik nakarat;
ayrılık gayrılıkla noktalanan.
hüznümdür gözyaşımdan önce ıslanan,
yüreğimde sararan yıkılan,
darmadağınık denizlerce kalan.
haziran gecemdi kaykılan ama kalkamayan.
Kazım yoldaş da katıldı hazirana Nazımca.
yine yıllarımdı bir günde devrilen,
günce devrilen güneşçe,
yüreğimdi.
bir haziran sonu karanlıkta kalan mor acılara
bir sancı gibi kaldım beyoğlu'nun boş böğründe,
ovulup duran.
yüreğimde mahpushane türkülerim
yalnızlığıma çoğalan,
sevdam yedi kol demirindeki gibi Alamut'ta boğulan,
umudum surun dışındaki iklime firara kurulan
yorgun, naçar, uykusuz, talan
bir tek ellerindir avucuma emanet kalan,
gerisi lal'ı xar gerisi yalan.
çocuklar gibi gülümseyen ellerin...
havada ıhlamur kokusu bir haziran.
ne bahar kaldı yüreğimde,
ne yaprak güneşte kızaran.
mırıltısı anlaşılmayan sevdadır toparlanıp
gitmeye hazırlanan.
bir de gençliğim,
geriye hazan bırakan...
hani gözlerin kıyıya çekecekti,
safrasını denize boşaltan
çıması pahasıyla batan yüreğimi.
bırak sularda kalsın,
suların kucağında kadavram.
sevdama murdarsın mor yaram.
bir de yüreğim alsa apansız gidişleri anlasa,
böyle yanmayacak türküce.
ışıklarım söndü.
gökyüzü senle vardı geceleri sustum,
tamamen sustum.
sadece susmak yetiyor,
gerisi çıldırmak.
öyle bakma üşüyorum.
susuşum üşümeden de get ha,
de get!