Mor Sümbüllü Gülüm Şiiri - Madu Bellaa

​MOR SÜMBÜLLÜ GÜLÜM...

Ey benim mor sümbüllü, nazlı gülüm,
Bilirsin, adın bir cennet ki, sönmez,
Ne zaman ansam seni, bu kalp yerinde durmaz,
Sen benim en tatlı rüyam, baharın ilk güneşi,
Öyle bir sevda ki bu, ne sonu var ne de eşi.

MOR SÜMBÜLLÜ GÜLÜM...
​Sen Güneş'sin, doğarsın en umutsuz sabahıma,
Bende ay olurum sana, bakarım her gece rüyana.
Kavuşmak yazılmıştır, ömrümüzün özünde.
Gökyüzü şahidimizdir, bu aşkın sözüne,
​Gitmezdin, gülüşünle aydınlatırdın her yanımı,
Gözlerime bakışınla yeşerirdi aşkın gülleri.

Bana kalan sadece, göğsümdeki paha biçilmez armağan,
İki candan geriye, sonsuz bir sevgi bahçesi.
​Ruhum şimdi sensiz, bir bekleyiş durağıdır
Her anım bir umut, her zaman içimde bir sevinç

MOR SÜMBÜLLÜ GÜLÜM...
Sensiz geçen her an, ortak kurduğumuz düşümüz,
Kaybolmak değil de, sana kavuşmak en büyük dilek,
​Ne olur, kavuşsun artık bu kalplerimiz aydınlığa,
Hayallerimiz varsın, dipsiz mutluluğa.

​Zaman geçsede, su gibi usulca aksa,
Bu sevda yaram değil, ruhumda tatlı bir akça.
Gözlerim seni arar, her gece, her sabah,
Çünkü sen bu ömrün, en güzel gerçeği, tek sabahı,
Gündüz hayalimde gece düşümdesin.
​Unutmak mı.. yok öyle bir şey benim kitabımda,

Sen benim hem nefesim, hem de yaşam nedenimsin,
Gel yine tut elimi, çek beni o sonsuzluğa doğru,
Çünkü bu tutku, bu aşk, ölümden bile güçlü
​Ve bil ki;
Sen bu kalbin ilk ve son ismisin..
TEK SAHİBİSİN.... MOR SÜMBÜLLÜ GÜLÜM...
Madu BALA
​ 06.12.2025