Mor Siyah Boşluk Şiiri - Kasım Kobakçı

Gırrrr! Gırrrr!
Lifler titanyum, geriliyor.
Fosforlu kanallar patlıyor, mor siyah boşlukta.
*
Zuuuv!
İyonik motorlar, uzayı yakıyor,
An parçalanıyor, bükülüyor,
Zerreleri, şimşekler halinde evrene dağılıyor.
*
Tak tak! Şak şak!
Türbinler yutuyor saniyeleri,
Bloklar ufku eziyor,
Siren yırtıyor zarları.
*
Zınk!
Balatalar kapıyor şeridi,
Buhar tütüyor, boğuluyor gaz.
*
Küt küt!
Robotik pompalar, vuruyor tempoyla,
Voltaj, seğirtiyor soluksuz.

İiinn... İiinn... İiinn...
Göktaşlarına toslayan bedenler!
Sentetik doku ve tel,
Karmaşa tanrıları!
*
Vınnnnnn!
Atmosfer yarılıyor,
Atomik tozlar vuruşuyor,
Tükenmez hareket, patırtı...
Küre, moloz altında inliyor.
Çehre yok, sıfat yok.
Yalnızca, karaltılar artıyor süratte.
*
Lakin,
Pırrrrr...
Metal yığınlarından,
Cılız, ürkek kanat çırpıntısı...
Kayıp filizin, sönük nefesi!
*
Pırrrr, pır pır pır...
Hiçlik.
Kanat durdu.
Biz dondurduk.
Dijital asırda.
İşitmiyoruz,
Şamatanın özüne gömülmüş
O nano frekanstaki iniltiyi...