Mor Sinekler Şiiri - Osman Şener

havada,
çaresizlikten ve şoktan kamaşmış,
gözleri kısık,
içini göstermeyen,
derin ve ürpertici bir sükûnet varsa
kanla oturan!
panoramik bir zaman dilimi donup kalmışsa üstü açık
o malum karga eşelemekteyse yeri
utancını gömmek isteyen
keşkelere bürünmüş bir pişman da vardır
işte mor sinekler gelir o zaman
ta Kâbileden bu yana

Kısa konuşur mor sinekler
durum tespiti yaparlar çarçabuk
kim kıymış niye kıymış tahkik etmezler
Kabilin çetelesini tutarlar sadece
payına düşeni yazarlar

durum şudur ekseriyetle
derin bir acı çökmüştür toprağa kana karışıp
havayı ağırlaştırmıştır insanın ahı
ve katilin günahı
mazlumun, bütün çığlıkları yutan son bir çığılığı vardır:
yalnız Rabbin duyduğu.
bu cığılık acı veren bir çağrıdır ve maktülün gözlerinden okur onu mor sinekler
kısa kesik kesik konuşurlar bu yüzden
içlerine atarlar acıyı
arada derin bir iç geçirerek

sınır tanımaz mor sinekler
işleri çoktur
aylak aylak dolaştığı vaki değildir onların
kollektif çalışırlar savaş meydanlarında
zordur işleri
kolay mı Kabilin çetelesini tutmak

mor sinekler
yas tutanların hafızasında
sılinmez izler bırakır acının şahidi olarak
varsa
maktülün annesi andıkça yavrusunu
depreşen acılarla birlikte mor sinekler de üşüşür
can evindeki o kapanmaz yaranın gözüne