Mor Salkımlı Sokaklar

MOR SALKIMLI SOKAKLAR

Dudaklarına değen sigara bile efkardan ağlarken
Gece seni yazarken hüzne sen Geceye şiirler yazan adam
Yüreğini kaç kursuna siper ettin
Kaç acı gömdün dilinle dudaklarin arasına
Umut çiçeklerin birer birer solarken
Mor salkımli sokaklarda kaldı çocuk gülüşlerin
Ve sen Sevdanın en mavisine boyadin ellerini

Gitmek bitmekmiydi yoksa yeniden başlamak mi
Her gidişe bir şarkı hediye eden sen
Bu defa bir gidişin hüznüyle yerlere attin kedini
Kalkmalı yikilmamalisin diyen iç sesine aldirmadan
Şimdi düştüğün yerden kalk ve çırp üzerini
Birak kire pasaga bulanan taş kalpler olsun
Sen hep mavi tut umutlarını
Mavi gagali pembe tüylü Kuşlar canlansin avuç içlerinde
Bir kere daha izin ver girsin Koynuna mutluluk

Hani en güzel masallar bile mutlu sonla bitmez ya sen al kalemi eline yaz kaderini
Kiminin üstünü kiminin altını çiz ama umutlarını asla çizme umutlardır insanı yaşatan ve insan umudu kadar yaşar
Unutma bir gün güneş sana yine merhaba diyecek
Kalbin heyecanla atacak bugün değil am a bir gün elini tutucak bir el sıcaklığı içini isiticak
Gözlerini gözlerinde demleyeceksin işte o zamana kadar uyut umutlarını günü gelince kabuğunu kırıp çıkacak bütün umutların inan ve bekle adam
Bir gün öyle mutlu olacaksın ki
Attığın her kahkaha ağlatanların feryadı olacak ve herkes ettiğini bulacak
Vakitsiz gül açılmaz bekle ve gör adam
Kimi nereye koydun ve kim nerede