Ne zaman doğduğum sokağa girsem
Anılarım us durmaz, sanki delirir
Bu viran sokağın diğer ucunda
İlk önce o yüksek bina belirir
……………*
Şimdi tarih olan bu taş binada
Mübadele göçmeni çocuklar okur
Anamın, taptaze anılarında
Çocuklar, burada yarını dokur!
…………….*
“Eski mektep” denen bu dar sokakta
Lozan’ı yaşamış canlar oturur
Nazmiye, Nuriye..Raime abla
Her biri, var gibi karşımda durur
…………….*
Geriye dönüşlü taş bir tünelden
Geçer gibi geçince mektep dibinden
Burnuma bir bahar kokusu gelir
“Hatçe Hanım Teyze” nin Evi" önünden
.……..…….*.
Kapının önünde birkaç akasya
Bu ışıksız sokağa canlılık verir
En yaşlı olanın genç dallarında
İri - mor çiçekli salkımlar erir
……………*..
Akasyalı evin taş duvarından
Yan yola, çıkrıklı bir kuyu bakar
Kalbimi yerinden sökecek aşkı
Gönlüm, bu yaşlı sokakta arar
…………….*
Koşarım ceylan gibi evime doğru
Karşımda, taş örmeli uzun bir duvar
Bahçenin açık duran dar kapısından
Avluyu süpüren “anacım” bakar
.……………*
Artık bana yaban bu sokaklarda
Ne demir korkuluklar, ne de komşular
Sadece, yıllanmış hatıralardan
Mor-beyaz çiçekli salkımlar sarkar
……………*
11.07.2010
……………*
Kayıt Tarihi : 11.7.2010 00:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)