Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güneşin öte yakasında sevinçle körebe oynar çocuklar. Karınları tok olsa da mutlaka ağrıyan bir yerleri vardır.Çamurlu dizleriyle ve kirli bedenleriyle adımladıkları yerdir mutluluk. Yüreği yamamaya hiçbir dikiş kar etmez, hiçbir el mor menekşeyi sahibine sunamaz. Üç günlük bir ömürdür yine de yaşam, mevsimler sayarız kollarında, üşür durmadan yüreğimiz. Sayısal mutlulukların, sayılı dostlukların alaca mevsimleri asla bitmez, hiç ölmez. Beklenen bir menekşe mevsimidir, şiirlerin saltanatında savaşını asla kaybetmez...
Öylesine güzeldi ki, öylesine olağanüstüydü ki, ne yazılsa altına yorum olmaz...
Bunlar da benden dökülenler Rengin hanım. Yüreğinize, dostluğunuza ve kaleminize küçücük bir armağan...
buselerimle damarlarında coşan kan
yüreğine dolacak damla damla
bana gelmek isteyeceksin
adresimi soracaksın dost bildiklerine
bir mezar olacak duyguların
kahrolacaksın...
Yakalayabilirsen eğer mor kelebeği kavuşma günümüzdür, bekletme beni…
..........................................
Hoppa limanlara sığınacağını düşündüğün aşk eminim ayrılığın hüznünde ağıtlara gebe şiirler büyütüyordur...
Şiiri yazan kadar yazdırana da SEVGİLER...
Ayrılık dokunamasın aşkı aşk gibi yaşamak isteyenlere...
SEVGİLER...
BİR RİVAYETE GÖRE MOR ŞİZOFREN RENGİ DERLER ..AMA BENCE İNİŞLİ ÇIKIŞLI RUH HALİNİ YANSITIR İKİ RENGİN KARIŞIMI VAR ONDA SOĞUK BİR RENK OLAN MAVİ İLE SICAK RENK KIRMIZININ KARIŞIMI DAHA BİR HAYAL RENGİ UŞARI KAÇARI DUYGULARIN SEMBOLÜ ...HİKAYE TADINDA DURAKSAMALARDAKİ KISACIK SESLENİŞLER AYRI BİR HAVA VERMİŞ HOŞ VE ÖZENLİ BİR ÇALIŞMA OLMUŞ RENGİN HANIM ...AYRICA ŞAHSİ GÖZLEMİM RAHATSIZLIĞINIZIN KARAMSARLIĞI HALA DEVAM EDİYOR GİBİ ..HAVADA KASVETLİ BİRAZDA O YÜZDEN GALİBA HÜZÜNLERİ UZAKLAŞTIRIN ARTIK DÜNYANIZDAN ÇİÇEKLERİNİZ AÇMAK İÇİN YÜZÜNÜZÜN GÜLMESİNİ BELKİDE KAHKAHANIZI BEKLİYORDUR ..SEVGİLERİMLE
mor kelebek zor kelebek
anlaşılan o ki
sevdanın tuzağı yakalıyabilir onu ancak..
selam ve muhabbetle.
ne diyim bilmemki her güzel çalışma karşısında afallarımda..:):)tebrikler
Farklı formatla oluşturulmuş çalışma. Olay anlatım ve nazım birlikte yürütülmüş belli bir hoşluk düzeyi korunarak sürdürülmüş güzel çalışma. tebrikler selamlarımla...
Dilerim ki Umudunuzun rengi hüzünlerden ırakta hep yeşile,yemyeşlile çalsın ve gökyüzü maviliğinde olsun gelecek günleriniz.Tebrik ve saygı ile.
şarkılı sözlerim dolacak kulaklarına
senin için açan çiçekler solacaklar
kırlardaki kelebekler uçuşmayacak
buğulu camlara yazdığın iki heceli ismim
ta! uzaklardan okşayacak saçlarını
ağlayacaksın
hüzün ve kayıp olma korkusu hakim olmuş şiirinize .
allah uzun ömür versin kalemine sağlık kutlarım.
daha ümitvar şiirlere fiemanillah
Bu mektubu önce , şiirini sonra yada ikisini aynı anda okuduktan sonra ne bir mor menekşe ye bakılıp gülümsemesini yakalamaya çalışır gözler ne de kanatları mor bir kelebek arar olmayacak yarınlarını paylaşacağı ....
Kutluyorum.....
yaşamın rengiydi şiirlerin
gökkuşağıydı umuda yazan kalemin
sabahlara güneş doğardı
acılınca sayfanda ki
gülümseyen dizelerin
yıllardır Karda açan çiçektin
yenilmek yok davetsiz konuğun
seni üzüp ağlatmasına
baharlar bekliyor seni
çiçeklere vereceksin Rengini
..............................................
vicudumuzun tek hastanesi beynimiz.ona negatif yada pozitif düşüncelerde ne yüklersek o istediğimizi verir.hormonsal her tedavi edici ondaki üretimin bizden gelecek tepkiler dahilinde bağışıklık sistemini harekete gecirir yada pasifize eder.lütfen Rengin arkadaşım lütfen bizleri üzmeye hakkınız yok herşeyin güzelini isteyin umudunuzu yitirmeyin...
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta