Mor ışıklar Şiiri - İlyas Kaplan

fikrimin hazinesinden bahanelerle ulüfe dağıtırım
endişeler işgal etmiş masum hayallerimin her cihetini
sitem ederek zamanın bu uçuk ve duyarsız boyutuna
bütün hışmıyla saldırıya uğramışlığına aldırmadan
beklemek ne kadar perişan verici sabahın kör güneşini

geceleri ayrı bir karanlık çalar geçer
mor ışıkları kurumaya yüz tutmuş

korkularımın çığlıkları siner eskimiş bir yüzün maskesine
ihtiyarlamış bir yılın sene-i devriyesinde artar çizgilerim
beyhude yaşanmış vakitlerin son kulvarı onlar
mukaddeslerim hep ötelere açık birer menfez gibi
içlerinde dönüşü olmayan hatalarımın bedeli mahfuz

ruhani dürtülerim bütün heyecanlara sahne
yasak bir helezonun inkişafına açık bir ganimet alanı sanki

yalnızlık iklimi üşütünce daha da zifirileşiyor karanlık
arzuları istimlak ediyor adeta hüznün bin bir türlüsü
yalnızlaşan yalnızlığıma çare oluyor çaresizliğim
huylarımın şekillerine bürünerek meşrulaşıyor alışkanlıklarım
zihnimi kuşatan malzemeler yerli yerine yerleşiyor

her yeri kendi sırlarıyla bürüyen geceler o kadar munis
gündüzleri ayrı bir halvetle kucaklayan ışıklar o kadar sıcak

mühürlerinden arındırırım eski mahzenlerin kapılarını
koridorlara hakim gıcırdayan pencerelerin hışırtısını
bütün hilkatin soluklandığını hissederek ürperirim
gaipten gelen bir nida gibi duvarlara vurup durur
bir merdiven çıkmazında üzerime çökmüş sessizlik

derin uykulara dalarım boğuk yankılar eşliğinde
lahitler açılır bir bir ölüm çıkar karşıma

redfer