Mor ile sarı Şiiri - Dağlar Özügüç

Mor ile sarı

Kibir yüklenmiş yüreklere sevgi giremiyor
Sözüne inanıp çok şeylerden sakınıyorsunuz
Sevgiye mashar olmak için çok şey yapıyorsunuz
Birgün bir yerde biraz noksan kaldığınızda
Acımasızca terk edilip yalnız bırakılıyorsunuz
Bazen ömürden bazen de gönülden geçen
Zorlu günlerin hesabını kimin vereceğini bilemezsiniz
Yoruldum benden bu kadar dersiniz ama gidemezsiniz
Çünkü gönülden silmeyi bir türlü beceremezsiniz
Şimdi kapı eşiğinde acele içilen bir hatır kahvesi kadar
Kafası karışık rengi oturmamış tadı buruk duygularla doluyum
Gülüşünde gök kuşağının renkleri olurdu
Oturup renkleri ayıklamaktan hoşlanırdım
Hepsi güzeldi ama ben mor ile sarıyı sevmiştim
Ona ulaşma umudu beni heyecanlandırırdı
Bir yağız atın sırtında renklerin göbeğine
Ulaşma hayalim her zaman taze kaldı
Çok şey yaşadım renkli hatıralarım oldu
Ama o muhteşem renkleri hiç unutamadım