Mor Günler Şiiri - Yusuf Berkman

İstesek de İstemesek de Yürürlüğe Girmişti Kirlilik Bir Kere,
Gülümserken İnsancıklar Beyaz Yüzleriyle,
İyiler Uzun Zaman Önce Sinmişti Bir Köşeye, Sindirilmişlerdi Öylece,
Parçaladım Tutup da Geceyi,
Ardında Bir Umut Bulurum Diye!
Kanayan Avuçlarımla Araladım Çaresizlik İçinde, Kucağımda Kaldı Kimsesiz Bir Gün Doğumu Her Seferinde,
Kirli Gülüşüyle Bir Çocuk Bakıyor Gözlerime,
Bekliyor Yanlışlarım Son Bulsun Diye,
Neresindeyim Bilemem Zamanın,
Bölüne Bölüne Elde 0'ın Kaldığı Bir Yaşam Önümde,
Arkamda Sardunya Kokuları Birde Hanımeli Yasemen,
Zamanlı Zamansız Korkmak Eski Yaşlarımdan Bir Alışkanlık,
Savrulurken Bedenim Düşüncelerde,
Un Ufak Korkularım Artık,
Üzerindeyim Sevdamın, Duruşum Dik,
Yanıyor Gözlerim! Kaçıncı Ertesi Bu Yorulmuş Gecenin?
Çocuk, Tebessüm, Değerini Yitirmiş Bir Kase Kutsal Ve İnsanlık,
Can Veriyor Yüreğimde,
Yarınlar, Yazılmamış Sayfalar Ne Varsa Veriyor Son Nefesini İçimde,
Sevginin Ölü Doğurduğu Yerdeyiz Biz, Hepimiz!..
Sana Giden Yollar da Hiçbir Zaman Açılmayacak Üstelik,
Sarı Sabahlar Mayalamak Tutmayacak Çorak Kalbe!..
Aptallık! Bahşedilen Bir Lütuf, Lanet İşte!...
Çırpınmıyor Kelimeler Şimdilerde Yorgun Dilimde(!)
Utanıyor Yanılmış lığında Sevdayı Yazan Ellerim,
Sıkıca Girmiş Kollarıma Kaybolmamı İstemiyor Özlemim...