Mor gülüm Şiiri - Tuncer Çelik

sevip koklayamadıgım,
goncaydı kırmızı gülüm;
dikenlerin arasında.
güz'ün ayazına, kışın don'a bırakıp
gül yüzünü mor'a boyamışlar

oysa ben! sol yanıma koyup,
nadasa bıraktım,
boy boy başaklar verecek diye.
harmanımda savuracaktım,
poyraza karşı seherde.
kuşluk vakti ambarıma koyup
ikindi palazında sevecektim

mavinin öldüğü yerde,
tabutunu çakıyordum dalgaların,
sahile vurmadan.
kıbleme dönüp
ellerimi havaya kaldırdığımda
yine seni yine seni dileyecegim.

sen günüme dogmadan
güneşin yasta oldugu
yere kalkan oldum.
iki ray'dık uzak mesafelere.
yan yanaydık gelecege.
makas oldum istasyonlarına
bekledim.

kırmızıyla pembe güldü yakışan,
ak la kara mıydı birbirine karışan
ateşte yanıp kor a dönüşen
haseti bitmeyen nergisin
fulya'nın özü olsan özüme
karayı sildim mor gülümsün
sen gönlüme! :...