Mor Gülleri Şiiri - Hasan Arpaci

Aylardan ,
Eylül’ü .
Mevsimlerden ,
İlkbahar’ı .
Çiçeklerden ,
Çiğdem’i .
Ekinlerden ,
Buğday’ı .
Bahçelerden ,
Gülşen’i .
Kokulardan ,
Gül’ü .
Günlerden ,
Dün’ü .
Çalılıklardan ,
Funda’yı .
Eğlencelerden ,
Düğün’ü ,
Severdim …

Hele bir pınarın ayağında ,
Açan şen gülleri .
Şafak vakti ,
Yaprağına düşmüş ,
Ay gülleri .
Sonbahar da ekinler içine düşmüş ,
Mor gülleri .
Hasattan arta kalmış ,
Bir gülleri .
Bütün bunları derleyen ,
Son gülleri ,
Çok severdim …

Zaman akla acımaz .
Hayat zaman tanımaz .
Gönül ;
İlkbaharda ırmak gibi ,
Çağlar Çağlar durulmazdı …

Ama ,
Çiçekler ,
Soldu gitti .
Mevsimler ,
Uçtu gitti .
Hülyalar ,
Kaçtı gitti .
Hayaller ,
Boştu bitti .

Lakin ;
Bende şimdi bunlara ,
Bakıp bakıp gülerim .
Boşa geçen ömrüme ,
Her gün ağıt söylerim .
Gelecek nesillere ,
Farklı hayat dilerim …

Hasan Arpacı