Mor düşlerimden süzülürken

Çoban yıldızıydı parmaklarından sıçrayan
Gökyüzüne.
Güneş gözlerini kırparak bakardı yüzüne.
Her yıldızın parıltısında rengin.
Bir sevda mevsimi kadar engin.
Deryalar saklı yüreğinde,
Çırpınır maviş dalgalar.
Vurur bir sevdanın rıhtımına.
Adın anılınca bir serçe konar,
Eflatun gecelerin pembe camına.

Gökkuşağı renkler gözlerinden düşer,
Sema senden almış olmalı rengini
Saba melikesiydi arayan dengini.
Turkuaz’ın da saklı deryaların
Mavi düşlerinde yüzerken yunuslar,
Yüreğinde çırpınır tüm okyanuslar.
Dalgaların öpücükleri konar
Yalnızlığın kıyılarına…

Gökyüzüne yıldızları serperken
Birini düşürmüş olmalısın ki
Yer yüzü ışıkta hala.
Bir turna konar yüreğinde
baharın muştularıyla
çiçek açan goncalara…

Mor düşlerimden süzülürken bir sızı
Ay düşer geceye,
Sabah güneş aşkınla doğar.
Sevda mevsiminden kalkan kelebekler,
Gül yüreğinin penceresine misafir şimdi.
Yine düşsün parmaklarından yıldızlar
Yönüme ışık olsun gözlerin.
Kuşan saman yolunu,
Ucunu sarkıt zamana
Uçurtmalar özgür olsun,
Güvercinler konsun dünyama.
Hayra yor artık bir düşümü,
Sen, sevda mevsiminin iz düşümü…