Mor Çiçekler-2 Şiiri - Nusret Gören

Yavaş yavaş kuruyor ağzım
Sütten kesilen bir bebeğin ağzı gibi
Kaybetmekte cennetten kalma güzelliğini
Yavaş yavaş
Her şey yavaş yavaş
Sigara mı kurutuyor ağzımı
Yoksa sevgi sözcüğünün yoksunluğu mu
Bilemiyorum
Ama yavaş yavaş kuruyor ağzım
Kuruyorum
Bedenim kuruyor sonra
Üzerinde sadece kaktüslerin kol gezdiği
bir toprak kütlesi gibi
Sonra duygularım dökülüyor yavaş yavaş
Dökülüyor aşklarım sevgilerim saygılarım
Sonbaharda dallardan dökülen yapraklar gibi
İstemeye istemeye dökülüyorum
Yavaş yavaş dökülüyorum
Artık görebiliyorum
Vücudumda mor çiçekler açıyor
Ve büyüyor yavaş yavaş
Çaresiz kokluyorum
Gözyaşlarımla suluyorum onları
Onlarsa yavaş yavaş emiyor beni
Yavaş yavaş
Artık hissedebiliyorum
Emiliyorum
Yavaş yavaş izleyebiliyorum dışarısını hayatın
Dışarısı çok güzel bir hayat
Dışarısı bahar
Yavaş yavaş ilerliyor saat
insanlar mutlu
Ben içerideyim
İçerisi rutubetli
Ve şu an ciğerimden öksürüyorum
Biliyorum
Yavaş yavaş
Yavaş yavaş küfleniyorum
Artık hissedebiliyorum