Mor Buzlar Şiiri - Reşit Akdağ

Mor bulutlar ülkesinde bir kurt uludu
En yalçın kayasından yukarı kaldırıp başını
-Yeleli boynu ne de kalındı pusun içinde-
Buz mavisi ve kalın bir kolye gibi parıldadı yelesi
Hiç üşümemişti buz içindeyken kürkü
Sakindi güçlü adımlarla aheste yürürken kayaya
Başını kaldırırken yavaş yavaş ve kendinden emin
Ne söyleyeceğini kararlaştırmış gibi çıktı sesi
Anlattı, anlattı uzun uzun
Yankılar buldu gökyüzünden
Karşı kayalardan, daha aşağıdaki, henüz küçükler
Sonra gözlerini kapadı birkaç an
Başı ve boynunu salladı azıcık
Ön ve arka ayaklarını sırasıyla değiştirerek geri döndü
Kayadan aşağı tekrar dağa yürüdü
Arkasına bir daha bakmadan yürüdü
Yürürken etrafını buzdan bir sis bürüdü
Görünmez oldu kurt
Son türküsüyle bitirmiş gibi zamanını
Çekilirken yerinden
Âlem sessizliğe daldı derinden
Kimsede çıt kadar ses olmamıştı
“Vazgeç bu sevdadan, sesin dünya, dünya senin olsun” demişlerdi
Kurt almamıştı
Şimdi dünya da, sevda da ortadaydı
Dünya vatan değildi ama yurt olmuş dediler sevdaya
Şimdi de kurt kalmamıştı…
Kurt yurtsuz olamazdı ama yurt kurtsuz olabiliyordu
Sevda yurdu aldı
Sis kurdu
Kurt mor buzlar içinde kaldı
Sevda dünyada durdu
Sevda herkesindi, kurt sevdanın
Araya dünya girdi
.
.
.
16.04.2009