En çok acıdan inlerken, gönüllü başkası oluyorum.
Anlamları tüketince de kendime koşuyorum, gizlice…
Sanırım; kendi benliğimize çaktırmadan maskeleniyoruz,
Profesyonel oyuncular misali…
Suyunu tüketmiş bardaklarda, kurumuş güller ve
Uykusuz gecelere düşen kişisel çıkmazları yazarken…
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta