Monarşi Şiiri - Hakan Şarkdemir

Ben kurtların eviyim,
Çatım harap, komşularım cimri ve bunak,
Sığ ufuklar kesmiş yollarını
Toprağım aç,
Oğullarım kavgalı, kızlarım dargın
Ve genzimde türkülerim tutsak.

Bir dost yok burda bana
Bu can çekişen vadisinde saltanatımın,
Bir dost yok ki kapımı çalsın
Şu kuduz rüzgarlar gibi
Etime dişlerini geçirirken mırıldanarak
Desin ki, “Seni görmek geldi içimden, sadece
Seni görmek için geldim ben.”
Ama yok kimse,
Kimse gelmedi bugüne dek
Vermedi kendini hiçbir güzel
‘Bu genç iskeletinden’ sevgilinin
Hiç armağan beklemeden.

Ben kurtların
Gıcırdayan dişlerinin çemberine hapsolmuş
Bu kutlu mezbahanın külden döşeklerinde
Gezinen farelerin efendisiyim.
Yiğidini kaybetmiş bir kocakarı
Gibi ağlayıp dövünemem
Bodur denklemlere kalmış olsa da işim;
Kuluyum, kölesiyim ben
O sonsuz merhametin.