Monaliza Şiiri - Ali Fikri Karadeniz

Bu şehrin bütün ışıkları sönmüş bu akşam
Bir ben kalmışım sessizliğimle baş başa
Ne kuşlar öter şimdi
Ne de gölgem yarışır benimle
Aslında anlatmak istediğim
Yine böyle bir akşamdı Seninle...
Gecenin çıldırtan karanlığıydı
Monaliza söylüyordu yıldızlar
Herkes olduğu yerde duraklar
Ve monalizayı sayıklardı
Ah monaliza... Herkes Sana hayrandı
Nedense ben aşık olmamıştım
Gülüp geçerdim, hatta alay ederdim
Rüzgar bile okşardı saçlarını
Yağmurlar Senin için yağar
Senin için açardı güneş
Böyleydi o gecede ateş
Bir aslevin tutkusuydu
Ve ne olduysa o anda oldu
Gökten bir yıldız kaydı
Tam, tam şurama saplandı
İlk kez resmine baktığımda
Yüreğim gök kuşağı gibi
Gözlerim ışıl ışıldı
Titrek ellerimle, güneşi almıştım avuçlarımın ortasına
Ve bütün çiçekleri Senin için toplamıştım gönül bağımda
monalizayı zaten hiç sevmemiştim ama
Ben sezgiyi Sende yaşadım o akşam
Sende buldum bütün güzellikleri
Ay'ın yakamozu sallıyor beni
Sarhoş muyum ben şimdi?
Dalgalar sarıp sarmalıyor
Bir yürek ki durmadan Senin için çarpıyor
Ne yağan yağmur ateşimi söndürdü
Ne avuntular özlemini dinlerdi
Gün geldi;
gün geldi göçmen kuşalar gibi uçup gittiğin akşam
İhaneti hiç bir yağmur silmedi
Gözlerim kan kırmızı yıkıyor beni
Ah Monaliza;
Keşke Sana aşık olsaydım
Ve böyle bir acıyı hiç yaşamasaydım
Sen yıldızlarda saklan
Saklan ki değerin artsın
Kıymetini bilmeyen
Bir ben; ortada kalsın...!