Mona Uzra Şiiri - Dolunay Ercan Mamaş

Mona Uzra

Ahu gözlerin gözlerdi beni
Döndüm yüzümü bakmadın beri
Gönlüm yürüdü öteden beri
Melûl melûl bakma bana öyle

Rüyalarına girdim mi ? De
Fikrine bir kez girdim mi ? De
Azatlı bir köle gördün mü ? De
Melûl melûl bakma bana öyle

Ziyadesiyle üzmedin mi ?
Üzerken üzerine gülmedin mi?
Yüzüme söverken, övmedin mi ?
Melûl melûl bakma bana öyle

Uzun uzadıya düşündüm ki
Ayazda yürüdüm, üşüdüm ki
Zamanın ahirinde durdum ki
Melûl melúl bakma bana öyle

Garpte ne buldun bilemedim be
Zira zerafet nedir çözemedin be
Binler rezaletin göremedin be
Melûl melûl bakma bana öyle

Üzer iken cevrinle sen beni
Şükr ile çözdüm ben seni
Zor yollarda buldum selameti
Melûl melûl bakma bana öyle

Ruhu bırakıp giderken böyle
Derdini diyemezsen birine
Gel "hiç ummadığımı" söyle
Melûl melûl bakma bana öyle

Edebi bilirim arsız olmam
Hakkı bilirim O nsuz olmam
Ben bundan gayrı sensiz de olmam
Melûl Melûl bakma bana öyle

Leyla ya bakmak belki de görmek
İnandığına yürümek hatta
Koşmak uğrunda ölmek
Günler, aylar senelerce hatta
Ne bu keder ne bu cevr kendine
Yeter !
Melûl melúl bakma bana öyle.

'İmdi ben dönemeçten geçerken
Maşuk olan, kendinden geçerken
Aşuk olan, yarından geçerken
Dünü ve bugünü unutup da
Yazarken, bunları Meçhule ye
Korkut, unut onmaz yaraları da
Melûl melûl bakma bana öyle.

"Mona, nedir halin gel de bana
Uzra, sebep ben miyim de bana
Neden vuslat hep nevbaharda ?
Korkut dan" son bir selam, eydür
-Günah galiba bakma bir daha.

Eğri otur, doğru konuş bana
Değerini bil, kalıbını da
Yoldaşların var belli bu yolda
Meçhule bu son mısra sana da
"Allah var yakınız bu yolda da"....
Ve bir daha
Melül Melül bakma öyle bana ....