Tren, asık suratlı, rengarenk şapkalı görevliler, trenin düdüğü, gar, yolcular, telaş, ağlayanlar, sarılanlar....
Buharlı lokomotifin çektiği trenle yolculuklar yapmış kaç kişiye o yolculuklarını hatırlattım bilemiyorum. Ankara garı benim ayrılış veya varış garımdı öğrenciliğimde. Bana çok karışık duygular yaşatmıştır. Orada duyumsadıklarımın küçük bir bölümünü aktarmaya çalıştım. Muhtemelen, birçok okuyucumun da yüreğinin derinliklerinde bir yerde sızılarına dokundum.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta