Sokağın köşesinde unutulmuş bir "lütfen"
İnsan, kalabalığın içinde kendine denk düşemiyor.
Onur, reklamlara sıkışmış bir cümle artık.
Yüzleşme erteleniyor, herkes bir başkasının aynasını çalıyor
Şimdi sadece çatlakları okuyarak yaşanıyor doğrular.
Vicdan!!! Bir Afiş gibi yapıştırılmış duvarlara:
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta