Modernite Şiiri - Kasım Kobakçı

Abacılık yapardı çarşıdaki dükkanda,
Atadan dededen kalma yadigar mekanda.
Dükkanına uğrayan her bir mahlukata,
Vardı giydirecek yapağıdan çaputlar.

Yıllar boyu çalışıp didinilmiş,
Babasıyla birlikte bir şeyler edinilmiş.
Bırakıp gitmeye gönül teli elvermez,
Hem kendi de istemez.

Ama gel gör ki,
Gün gelip çatmıştı işte,
Kalbi istemeyerek teslim ediyordu,
Dükkanının kıymetli anahtarını.

Zamana karşı koyamamıştı işte,
Gelen uygun teklife,
Veriyordu dükkanını müteahhitte.
Dönüşüp gülecekti modernite.