Kırk iki Şiiri - Mehmet Gülden

bakma öyle yere
yoksulluğun utancıyla
kaldır başını
pabuçların eski
ve elbisen yırtıksa
çalmadan çırpmadan
haksızlık etmeden
doyurabilmek için

günün çilesini
yüklemişşin sırtına
ve güçün yettiğince
taşımaya çalışırken
ne olur
hüzünle suçluymuş gibi
kendine
bakma
yoksulluğun utancıyla öyle
bak zeytin tanesi gözlerin
ışıl ışıl
ve yanakların
taze elma kokusu gibi
ya minnacık ellerin
vede çelimsiz bacakların
senin altında ezilirken
hiç sesini çıkarmadan
adım adım ilerlemekte
ayakların
yırtık pabuçlar içinde
gölge gibi uzaklaşma
kalabalık arasından
dur bak yüzüme
ve hak ettiğini
korkusuzca
cesurca iste hayattan
en çok sen
hak edensin
yeter diyerek
kendine saygı duy
ve ekmeğinin
peşindeyken sen
namussuzlar
korksun utansın
saçları taranmamış
zeytin tanesi gözlü
Çocuk