Siliniyor sırlarından zamanın arsız yüzü,
Doğuyor toprağın altından ölümün (g) öksüz güneşi.
Eskiyen yazların artık gülleri kül rengidir,
Alçalan gülüşlere karşı ağlamalar yükselen isyan...
Çoğalırken korkunçluğu, gecenin kara ellerinde,
Düşleri dökülüyor çiçeklerin, melek öpüşlerinde.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
