Tepemde durur gökler kapı-kapı
Şaşkınlığın, çaresizliğin karanlığında
Vakitler sınırlarını siler hayallerin
Kalp denilen bir güneş doğar ruhuma
Hayal gözlerini açar uykudan
Yıldızların verası az gelir avuçlarına
Var ile yok arasına bir mizan kurulur
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
