Misket Alacaları Şiiri - Seyfi Karaca

Saklayım da soykası ecele kalsın diyelerden değil
Şu gözler bana bebekleşen
Ay yüzlüsünden hayatı an be an
Dut tatlısı bezenmiş dudaklarıydıysa iklimlerine zamanın
Bir tatlı kaysı çekirdeğine alacalanıp
Ve henüz dilleri açılmadık tomurcuklara
Sanki bülbülmüşümce susa lal ettiği
Kimi zamanmış..
Güvercinin tellal ettiği sevinçlere aldandığım
Yola benden evvel çıkmış
Issız ayaz şafak ağarımı bir zaman
Kimi zamanmış..esrik adımlarla kır çiçeği büyülüsü
Kimi zaman kalabalık dalışlı şahin ve harabe şehir
Dik yamaçlarda yokuşaşağı yuvarlanan
Merdiven basamaklarına saçılmış misketleriymiş
Deli dolu ömrümün
Eğilmiş başlarıyla emeğe ekin olacak ırgatlığı
En olmaz vakitli vardiyeci siren sesini
Tren sesini kimbilir kimden kime yolcu
Deftersiz seyirlere saklayım da soykası
Ecele kalsın diye değil
Kimi zamanmış…Dağındaki alıcı
Gamsız kelebeği, yük sırtındaki karıncayı
Bayırdaki baharı…
Çağına ersin ermesin hasreti hozan koyduysa
Kimi zamanmış hıçkırıklarca oturup
Kirpiklerimin arkasında ağladığım
Kimi zamanmış vakitlice
O gözpınarlarımın dinmez yağmurlarıyla
Bakışlarıma sevmeler ilişip
Süyem süyem çekilen bulutların ardından
Hani şu gardiyan kirpiklerim bana
Sürgün üstüne sürgün
Ebeden zindana kapanmadıkca
Tay tezişir
Beni güvercin kanatlarında zapteden dünkü çocuk
Ki ben …
Gün be gün her dem…
Bakışıp görüştüğüm kimi kimsesi
Ezel ezelden belli
Adı sevdalanmakmış ömrüm günüm yettikce
Dirhem dirhem yavanıyla avunur..
Sonsuz sevir avuttuğuyla
……. aldanırım…

Seyfi Karaca………Eylül / 10