Asırlar evvel olduğum gibi bugün de bir Firavunun esiriyim, Sonunda olur muyum ki bir Yusufun teslimiyeti ,
İflah olmadılar hep bir tarafa savurdular bedenleri ,
Neydi hüznün, kırgınlığın, yetim kalmanın rengi..
Nasırlı kalpler ..
Hep parça parça bölünmekteyim .
Diller lâl olmuş uzaktan uzaktan izlenmekteyim .
Geride gözü yaşlı Züleyhalar bırakıverdim .
Ağlıyor bahçelerde beyaz güllerim..
Bugün gönlüm yetim , bugün gönlüm öksüz
Umut yıkık , kalbim kırık
Hüzne yol alır pencerem...
Kayıt Tarihi : 1.3.2019 11:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!