Misasın türküsü Şiiri - Hasan Akın

kayıp bir çığlıkla sürülmüşüm
misas bayırında, çarşıya doğru,
yola koyulmuş bir azığın sardığı örtü olarak,
serilmişim...

Sadece
Köylü olduğumdan değil,
esmer olduğumdan,
Güneş yanığı lekelerin çıkmaz duruşundan değil..
Alnı,yalnız gençliği olmayanların alnıyla işaretli
Ne yamalı ceketin, ne de pörkün bildiği
veresiye hayatların tadımsız boşluğu olarak..

Fakat istiyorum ki onun da şanı yükselsin
Tıpkı bir kralının ki gibi
Ve hor görülen yağmurlar bir kere daha yağsın
Yıkasın tüm kurumuş gözleri

Ey yüzü kırışanlar
şiirimi yalnız size söylüyorum.
Sen, kara lastikli
ve delikli laylon ayakkabılı adam
sana söylüyorum..
küflü semer, kırık kejgere, tandıra düşen ekmek
memleketimin yüce işaretleri,
Ki leğende yumuşlar seni
ki tarlanın kamında doğmuşsun,
Sözüme semer vur,
kejgereye doldur beni

Biliyorsun: zarzavatın içinde
lahana yaprağında ki salatanın
dibini sıyırmak için
sofraya kurt gibi aç olan gelir.

Yükü her adımda ağırlaşan adam..
Yularını eline alanların zulmü
Yordu seni..
O yüzden gelemiyorsun sofraya..

Zulme tamahkar adamlar
Yüksek dallara diktiler gözlerini
Üzerine bastılar
Ayakların bastığı yerlerin ezikliği oldu sen de
Bir iki sallansan düşeceklerdi onlar
Beşiğini sallayıp durdular oysa..
Sessizce uyudun..

yüksekler kuşlar içindir adamım
çakallar için değil...
Ekmek peşinde koşan kuşlar içindir oralar.
Üzerine basanlar oralara da uzanıyor
Parçalıyor kendini,üzerinde tepinerek..
İstiyor ki en uçtaki cevizde onun olsun...

Bilmiyor ki;
o bakire cevizler
yuvasına azık götüren serçeler içindir.
Çakallar için değil.

Sen
Sofraya gel adamım...