Ey fâni sevgili!
Zülfün kelep gibi boynuma geçti,
Dar ağacındaki mahkum misâli;
Beni bana gömdün, ölüm güleçti,
Yok olup yeşeren tohum misâli..
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta