Miş'li Geçmiş Zaman Şiiri - Mehmet Cıngır

Bir elimde kalem diğer elimde tebeşir,
Kara tahtanın ensesinde nefesim.
Gözlerim gözlerinde olsa da elim esir,
Eriyip gider seslerinin içinde sesim.

Kiminin elinde saz,kimininkinde keman,
Kimi gazel okur,kimi şiir,kimi roman.
Olsa da şimdi tüm kipler miş’li geçmiş zaman,
Hala beynimde şimdiki zamandır her isim.

İçlerinde öyleleri vardı sanki güneşe eş,
Eğilerek eşine bakardı camdan güneş.
Eritince duvarlardaki buzları ateş,
Terlerdi arka sıralardaki en sert cisim.

Gömülü bir güneşin yalnızlığından sızan
Bir kıvılcım,yakardı yüreğimi bazı an.
Arınması için güneşin gri bulutlardan,
Gerekti hekim inceliğiyle bir değişim .

Her sabah taze güneşler keşfetmekti işim,
Bir karanlığa doğsun isterdim her güneşim.
Yürek fırınımda yanan alazlı ateşim,
Buzları nehir gibi akıtırdı dört mevsim.

Şimdi yaşanmış tüm zamanların dışındayım,
Yalnız miş’li geçmiş zamanın akışındayım.
Yılların arasından zamanın bakışındayım,
İşlemiyor benim için aylık,yıllık takvim.

Miş’li geçmiş denizinde yüzer tüm zamanlar,
Okundu bu denizde yazdığım tüm romanlar.
Bu romanlarımda rol alan tüm kahramanlar,
Can verir göğüme hepsi de rengim, güneşim.