Mis kokulu Şiiri - Jale Özdemir

Bir kasaba düşünün küçük şirin evler
Yeşilikler içinde etrafı heybetli dağlar.
Dağlardan gele nazlı nazlı akan dereler , birleşerek kocaman göl.
O kasabanın insanları dağları gibi
Heybetli görünümleri ama yufka gibi
Gönüleri, merhamet şevkat insanlık
Dolu.
Mis kokulu kasabamın insanları gönüleride böyle güzel bir yerde büyüdüm.
İnsanları çeşit çeşit rekli boncuklar gibiydi , gülen gözleri samimi Sohbetleri koruyucu ruhları rengârenk di.
Orada büyümek tadın doyulmayaca
Kadar güzeldi kasaba dostluk kokardı
İnsanlık huzur kokardı.
Kasabamın güzel insanları ve ben
Rengarenk boncuk gibi beni gökkuşağı
Eti her renk oradaydı.
Her renk ebruli boncuk gibi beni ben
Yapan mis kokulu güzel kasabam.