Çocuk ödev yapıyordu,
Matematik işte bilirsiniz.
Soru şöyle idi:
"Ağaçta bulunan elli bir kuşun
On üçü uçtu.
Dalda kaç kuş kaldı?"
Yalan, giden kuşların ardından
kuş kalır mı?
İnsan mı ki bu bakakalsın öylece.
Kuşları tutamazsın
uçarlar sevdiklerinin peşinden.
Dedim:" Evladım kuş kalmaz o ağaçta."
Bir kuşlar gibi sevemedi insan bre,
Bir kuşlar kadar özgür olamadı.
Ne zaman uçmaya yeltense
gökyüzü içine doluverdi,
Bi korktu sanki
O sonsuz mutluluktan.
Hesapsız kitapsız severek
Özgürce yaşamaktan.
Birkaç hayatın ucuna iliştirdi
hislerini,
Bıçak kesiği gibi kesti duygularını.
Nasıl yaşanırsa korkakça,
Öyle yaşadı?
Özgürmüş gibi,
Uçuyormuş gibi,
Seviyormuş gibi,
Aşıkmış gibi,
Mutluymuş gibi.
-muş gibi
-mış gibi
Hayat biraz herşeyden azıcık var gibi,
Yok gibi.
Taze bitmiş,
İdare et der gibi.
Mine Yılmaz Sevinç
28 Şubat 2023
20:48
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 23:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!