Miş gibi Şiiri - Makedonyalı Şair

İnsanın kendisidir aşkı bitiren
Sevdaları kalbe gömen,
Yine İnsandır yüzünü güldüren
Saniyelik görmelerdir gülmelerdir
İnsanı mutlu eden,
Daha çok sevmeliyim dedirten.
Alıp başını gidersin, gelir gidemezsin
Batan gün ışığından etkilenirsin,
Bir kuğu bakışından, suya batışından…
Turuncuya çalar ya hani gökyüzü, yüzünü hatırlatan
O an işte tam o an sevdiğine dönersin
Kalbin çarpar, büyür göz bebeklerin
Sanki hiç gitmeyecek hiç bitmeyecek gibi
Sonu; Tahir ile Zühre’ye benzemeyecekmiş gibi
Kimse Ölmeyecekmiş gibi.