Sonra şehre dönüyorsun,
çimentodan tanrılar
ve asfalt karşılıyor gözlerini
genzini yakan
güncel acılar ediniyorsun
vitrin önlerinde kırılganlıklar,
ışıklar denizinde
bilinmeyen bir renk oluyorsun..
ne yıldızlar görünüyor
ne de aşk tortusu,
bir tuhaf geçmiş zaman eki
"mış" gibi yapıyorsun..
Kayıt Tarihi : 30.4.2015 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!