Miras Gibi Şiiri - Haydar Güner

Parmaklık gölgesi düşer duvarlara
Gece, betonun kalbinde çiçek gibi açar
Saat susar — ranzada yankılanır sessizlik
Her tik tak, bir yoldaşın suskunluğu olur bazen

Bir türkü başlar içimizden
Ne notası vardır, ne sazı
Ama duyan bilir
Susan anlar

Yani kardeşim, sen o türküde varsın
Ben gözlerini görmeden tanırım seni

Kimi geceyi saklar cebine
Kimi annesinin sesini
İki dize ezberlemiş bir çocukluk hatırası
Ve sabahı sabırla bekleyen bir avuç ışık

İşte böyle çoğalır umut burada
Bir mendil olur bazen o umut
Terimizi sildikçe, gözyaşımızı gizledikçe
Bazen saçında bir tel
Bazen koğuş duvarına çizilmiş bir çentik
Bazen de hayalinde büyüttüğün bir çocuğun adı

Saklıyoruz işte —
Suç gibi değil
İnkar değil
Utanmak hiç değil

Bu, onurlu bir mirastır:
Bize zulmedenlerin anlamayacağı kadar sessiz
Ama bir gün direnişe dönüşecek kadar güçlü

Saklıyoruz —
Sır değil
Silah değil
Ama unutmamak için
Ama unutulmamak için

Damarlarımızda dolaşan özgürlük gibi

Ve işte bu yüzden:
Duvarlar da bilir bizi
Ranzalar, cümlelerimizi ezberlemiştir

Ve türkü hâlâ sürer
Kimse söylemese de
Kimse duymasa da

Yüzümüzdeki çizgilerle
Gözümüzdeki o son kıvılcımla
Saklıyoruz...
Miras gibi.