Miras Şiiri - Işıl Başkalem

Nolur kal,bir incir mevsimi kadar. Her yarımı kendi içinde terk eder gibi. Şimdi ağlamak istemiyorum. Gümüş aynalar gibiyiz ters düz edilen. Şimdi mirastır,benden kalan varsa, Küçük bir kız çocuğuna. Ah,yol kenarlarında,yol kenarlarında Ağlamak istemiyorum.. Onun içindir ki,bir sandık odasında Kapatılmış teriyer yavrusu gibi Tırmalıyoruz seni,hayat. Şimdi ağlayabilirdik, Kısa bir vazgeçiş içerseydin eğer. (İstanbul)