Mira Zeyno Şiirleri - Şair Mira Zeyno

İçindeki gurbette üşümek ,zordur..
Ya hem herşekilde gurbetteysen...
Bir tutar dalın olmadan savrulup giden yaprak misali..
Ya kimsesizligin sürekli çarparsa yüzüne ayaz gibi ..
Yüreğine kadar işlerse buzlar ..
Soğuk duvar misali insanlar ...

Gözlerinde yaş eksik olmaz..
Devrana girenn aşksiz olmaz ..
Allahhhh huu Allah..
Zerenden bir dünyaya kalmaz..
Allahh diyen kul yokolmaz ..
Allah diyen kul yokolmaz..

Ïlk aşkımdı....
Babam...
Benden õnce õlen abimin yerini doldurayım diye yapïlan ama bir sūprizle babamı saşirtan inci tanesiydim..
Annem anlatırdï...
Hamileydim ,sorardım ya kız olursa sevmezmisin diye ,
Sessiz kalirdi baban cevab vermezdi....

Issızlık dediğin şeyi ögreniyorum..

Yalnızlığın bir üst mertebesi,,
Tüm duygularını gömüp içinde kaybolmak bu olsa gerek..

Acı çekme evresi tükenmiş

İnsanın hayatından biri gider bazan..
Sonra bir bakarsın
Tüm dünya gitmiş gibi olur onun gidişiyle.
Ne yapsan yarımsındır hep ,hatta yoksun
Meğerse hayatını yaşamını sadece onunla var etmışşindir
Öyle bir yere koymuşşundurki o nu

Bütün doğrularından vazgeçmek..!!
Benliğini dahi hiçe sayıp neredeyse bir yabancıya dönmek,
Asla dediklerinin içinde kaybolup ,ezilmek ve hatta kendinden nefret etmek ,,
İşte elimde kalan sonuç bu ..!!
Her saniyeni verdigin kisiye gün gelir selam dahi veremezssin ,
Bir el gibi bile diyemezssin dahada ötede geride ,

Keşke sen degilde ,ben girseydim senin hayatına zorla,
Aylarca peşinde koşsaydım,
Sonra seni delicesine kendime aşık etseydim.!
Binlerce yemin edip vaatler verseydim ,
Süslü kelimeleri tek tek dizelere dökseydim ,
Gözlerine ben baksaydım yangın gibi ,

''sen uzak dağların en yüksek tepelerindeki kardelen çiçeğim ,,
öyle güçlü öyle ulaşılmaz öyle değerli ve öyle narin kıyamadığım dokunamadığım..
ben bir ırmak kenarındaki basit bir ısırgan otu dokunulmaz yakıcı korkulan..
nehrin soğuk sularında ara ara sendeleyen yere dahada sıkı tutunan yaşam mücadelesinde ama kalbimde kardelenimin hasretiyle .. hergün daha güçlenen kavuşma ümidiyle ....
sence kardelenim ,severmisin beni herşeye rağmen o narin çiçeklerini bana dokunmaya kıyabilirmisin korkusuzca hayata dahada sıkı tutunmama yardım edebilirmisin bir çiğ damlasinda..
Kardelen çiçeğim, hasretim sevdam aşkım.. ben bir gariban ısırgan otuyum korkarım sana zarar vermekten sevdamı soğuk sulara salar çekilirim.....!! m.z

Hayatta yapabileceğiniz en önemli şey ..
Kendini unutmamak ,kendine değer vermek ..herkesten önce kendin için yaşamak ...
Belki böyle deyince bencillik gibi gelebilir ,lakin ..
Kimler için vazgectigimiz kendimiz birgün geliyor bir başına öksüz yetim misali kalıveriyor ..ardimizda koskocaman yaşanmamış bir ömür ve yapmasaydın sözleriyle birlikte ...!!
Bencilkse bunun ismi bencil olmayı seçmeli belki de ..
Onca sizcil ,onca sencil ..yaşanmış bir ömrün sonunda sizler ,senler ,onlar kalmıyor ..!!!

Yalnızlığın onca tarifi vardır..
Kendinle konuşmaktır bir halide...
Hatta öyle bir hal olurki biryerde kendi sesini unutur yabancılaşırsın...
O kadar çok dertlestigin kendinden beynindeki lisanı diline indiremezsin..
Hani derlerya bir sese hasret kalmaktır yalnızlık..
Evet en çokta kendi sesine hasret kalırsın aslında..!!