Minval Şiiri - Erdem Calikoglu

Solmuş çiçeklerde kalmış anılarımız
Her sayfada bir iz, her sayfada birer biz
Önsözünde yırtılmış yarım kalmış hayatımız
Tozlu raflara kaldırılmış unutulmuş hislerimiz

Bilmezsin, abisleri aydınlatan cemalin mahperi
Güneşsiz sabahların sensin tek, bu acizin ikigai
Söyle bana, vecde gelmişken olmamız mihri-mah
Ama, yoktu değil mi nezdinde icazlarımda bir fehvâ

Tamamlanmayı bekleyen roman misali belki
Kurulmayan cümleleri düşleyen garib biri
Yazarını bekleyen kader mahkumu bir ben, aciz
Bir o kadar da yazacak olan her şeyi sen, eşsiz

Çeşminde kaybetmişim benliğimi ilk nigâhında
Nâlelerim inletiyor gök kubbeyi lakin, sen uzaklarda
Gitmeyen ab-ı endamın zihnimde, daima bir muhayyile
Namütenahi yeislerle dolmuş bedenimde ruhum sana dildâde

Yoktur aşkımın nârına artık bir çare
Ama bil ki, karşılaşmamız bir serendipçe
Olmasa da içimde bir emel, idik sadece bir farz-ı muhal
Olmuşum yokluğunda fenafillah, farksız bir lâl
Kaderimdir artık halvet, git, yoktur başka bir minval