Minnetin Gölgesinde Şiiri - Salim Diyap

Düşersem yok olacaktım.
Aşka tutundum
Oysa aşk, tutunulacak değil,
yanında durulacak bir yerdi.

Sevilince minnet ettim,
çünkü kendime yetmiyordum.
Birinin gözlerinde var olmak,
kendimden kaçmanın en zarif yoluydu.

O bana “sen” dedi,
ben hemen “biz” oldum.
Oysa özgüvensizlikti bu —
bir başkasında kendini tam sanmak.

Şimdi anlıyorum;
aşk, kendini unutmak değil,
kendini hatırlayarak sevebilmekmiş.