Minneten Elveda Şiiri - Seyfi Karaca

Bugün saatte günde tren cigligi
Kirilip kopan hersey zemin ve tavanarasi boslulari dolduran
Heryer kendi üstüne agir acikli öykülerin yoksul soguklugu icinde
Bunalmis bogulmus odalar esyalar avizeler saksilar evler ve bahceleriyle
Sonsuz bir yalnizligi saklayip siginarak
Herkes birbirinden diyemedigi
Ve ancak hic kimsenin olmadiyi kimsesizlikler kucaginda konusmaksizin susup
Görünmeyen aynalara bakar gibi
Dilsiz duvarlardan birikmis yorgun yilginlar toplayip
Omzunda dünya bir yük
Hüzne icli agitlarla
Kül zengi daha ziyade ve cok
Dizler ve izler üstünde duramayan yolculuklarla
Yeri kendinden baska hic birseyle doldurulamayacak olan
Yasam hazineleri sefile yitik takdir yahut kabulün
Öz varligini bile duyumsayamayacak kadar his
Mecal
Yön yol ve hafiza kaybinda,
Yutkundugu üzüntülerin üstüne söyleyecek tek laf bile bulamadan
Orurdugu yerden kalkip hic bir yere gitmemek üzereyken
Minnet eder gibi ricalarla elveda dileniyor sanki
Toplu tasinarak trenden gardan
Insan dünya
Hayat ve zaman

Mayis / 21