Hakikatin aşığıyım efendim,
Ne mızraba minnet, ne saza minnet
Hayat boyu hep yokuşta yürüdüm.
Ne ovaya minnet, ne düze minnet.
Nice âşık konuk oldu bu handa,
Ben de geldim, gitmekteyim şu anda.
Dört mevsimde kaldım, karda boranda,
Ne bahara minnet, ne yaza minnet.
Ervahı ezelden Hak’tan yazıyım,
Müridin mürşide olan nazıyım.
Rızkım olan taksimata razıyım.
Ne oğula minnet, ne kıza minnet.
Ben dertli Zeki’yim bitmez kederim.
Çoban oldum kalp sürüsün güderim.
Üryan geldim, yine üryan giderim.
Ne kumaşa minnet, ne beze minnet.
Hasankale’li Zeki Dede / 25 Şubat 2014
Kayıt Tarihi : 17.5.2020 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
25 Şubat 2014 yılında Erzurum AÜ Arşt. Hast. Kardiyoloji servisinde yatarken Oda arkadaşım olan değerli insan Zeki Dede’den kaydettiğim bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!