üşüyen minik ellerini ovuşturuyorsun
ve ben sen orada yokmuşsun gibi geçip gidiyorum yanından
sanki sen hayaletmişsin gibi
sanki seni hiç görmemişim gibi
benim de bir vicdanım var çocuk
ama elden ne gelir
hadi seni gördüm diyelim ya görmediklerim
o sahipsiz mazlum yavrucaklar
sende bizi görmezden geliyor musun çocuk
elini kimsenin tutmayışı yakmıyor mu artık canını
ne bileyim artık umut etmiyor musun mesela
sıcak bir yuvanın şefkatli kolların hayalini kurmuyor musun
ah minik yavrucak kışlar hayattan daha mı acımasız
yağan kar bedenini sevgisizlikten daha mı çok soğutuyor
itilip kakılmaya alışmışsın belki bu ihtişamlı caddede
kim bilir ne zamandır buralardasın; affet bizi çocuk
Kayıt Tarihi : 30.12.2015 16:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Akkuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/30/minik-yavrucak.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)