Gerçek âlemde almıştı yerini
Çoktan...
Özlemişti annesinin ellerini.
Ah bir sarılıverseydi ellerine
O eller okşasaydı saçlarını.
Ne yapmalıydı korkutmadan?
Özlem kaplamıştı heryeri,
Ve bir yol buldu:
Çok minicik bir kuş oldu ansızın,
Yoluna çıktı merdiven basamağında anasının
İşte geliyordu, bir şeylere üzülmüş,
Atkısına bürünüp, kabuğuna büzülmüş.
Görmüştü işte onu,
En çâresiz, masum bir şekilde yatarken.
Uzandı şefkâtli elleri,
Özlediği, sıcacık ana elleri...
Yüreği avuçlarında atarken,
Titreyen kibrit çöpü ayaklarıyla
Sarıldı parmaklarına,
Yüz sürdü tırnaklarına...
İşte öpüyordu onu, gagasını,
Okşuyordu başını.
Bak yine veriyordu hazırlayıp aşını.
Birkaç dakika o ona sarıldı, o ona,
İşte özlediği evlât ve bir ana.
Usulca öptü ellerini gagasıyla,
Arkasından bir baş öylece kaldı
Dayanıp cama...
Kayıt Tarihi : 22.5.2006 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla efendim,
Ünal Beşkese
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (4)